Archives

De Deutzia is een mooie rijk bloeiende, vrij kleine, sierheester die maar weinig bekendheid geniet. De Nederlandse naam voor deze bladverliezende heester is Bruidsbloem. De Deutzia is goed winterhard in het Nederlandse en Vlaamse klimaat en is tevreden met iedere grondsoort mits deze niet te droog is. De Deutzia bloeit, afhankelijk van de soort, vanaf mei tot en met juni met witte of roze bloemen die verschijnen op het tweejarige hout. De Deutzia wordt wel met de Philadelphus verward maar bij twijfel is een takje afknippen voldoende om zeker te weten of je te maken hebt met een Deutzia of een Philadelphus. De Deutzia heeft in tegenstelling tot de Philadelphus holle stengels.

Populaire soorten

Deutzia gracilis: Deze Bruidsbloem is met zijn maximale hoogte van ongeveer 100cm is prima geschikt voor de wat kleinere tuinen. De zeer rijk bloeiende kleine heester bloeit met zuiverwitte bloemen van mei tot en met juni.

Deutzia hybrida ‘Mont Rose’: Wat oudere Bruidsbloem die met een hoogte van 150 tot 175 cm een stuk hoger is dan eerdergenoemde. Bloeit vanaf juni tot en met juli met witroze bloemen in trossen.
 
Deutzia purpurascens ‘Kalmiiflora’: Erg mooie soort die maximaal 150cm hoog zal worden. De bloemen zijn wit met karmijn en bloeien zeer rijk van mei tot en met juni. Maak van deze soort eens een kleurrijk heggetje en snoei hem dan met een heggenschaar.

Deutzia rosea: Zoals de naam al doet vermoeden bloeit deze 80cm hoog wordende Bruidsbloem met roze bloemen. De bloeitijd is van juni tot en met juli.

Deutzia scabra ‘Pride of Rochester’: Zeer grote Bruidsbloem van wel 250cm. De wit met roze gestreepte bloemen bloeien vanaf juni tot en met juli. De grote heester is zeer rijk bloeiend.

Snoeien
De Deutzia snoeien we liefst ieder jaar direct na de bloei. Normaal zal dit eind juni begin juli zijn. Pas een sterke verjongingssnoei toe. Liefst 10 tot 20% van de takken tot aan de grond toe afknippen.

Vermeerderen
De Deutzia laat zich goed vermeerderen middels houtstek.

Combineren met

• Geranium
• Verbena
• Hibiscus

De niet al te bekende Chimonanthus wordt in Nederland Winterbloem of Bitterzoet genoemd. Ondanks dat deze bladverliezende heester de gewenste bloeitijd heeft van vele tuinliefhebbers zie je er maar weinig staan in de Nederlandse en Vlaamse tuinen. De oorzaak zal je moeten zoeken in het feit dat de sierheester als matig winterhard te boek staat. Mijn persoonlijke ervaring is echter dat slechts bij temperaturen lager dan -10°C de toppen van de takken licht zullen invriezen. Tevens kan het wel 6 jaar duren voordat je voor het eerst de gele, op het kale hout bloeiende, bloemen zal kunnen aanschouwen. Maar als het dan zover is dan heb je wel een bijzondere sierheester die vanaf ongeveer januari tot en met eind maart zal bloeien. De gele wasachtige bloemen van de Chimonanthus zijn voorzien van een wijnrode kern en ruiken op een zonnige winterdag heerlijk naar meloen. Chimonanthus kan je het beste op een beschutte en zo warm mogelijke plaats in de tuin zetten daar de bloei in de winter sterk beïnvloed wordt door de hoeveelheid warmte in de zomer. De oorzaak hiervan is dat de Chimonanthus in de zomerperiode de bloemknoppen voor de winter aanmaakt. De langwerpige ongeveer 15 cm lange bladeren van de langzaam groeiende Chimonanthus voelen ruw aan en kleuren in de herfst naar goudgeel. Chimonanthus zal na verloop van tijd een hoogte kunnen bereiken van ongeveer 300cm en is niet kieskeurig qua grondsoort.

Snoeien
Snoei de Chimonanthus alleen als dit echt noodzakelijk is daar de sierheester erg langzaam groeit en op meerjarig hout bloeit. Snoeien doe je na de bloei in april door een voorzichtige verjongingssnoei toe te passen. Snoei alleen de dikste, langste of beschadigde takken in zijn geheel weg om meer licht in het hart van de sierheester te verkrijgen. Het innemen van takken mag je enkel doen als deze ingevroren zijn. Je zoekt dan naar het eerste leven in de tak en knipt die dan vlak boven een gezonde knop schuin af.

Vermeerderen
Chimonanthus is verreweg het makkelijkst te vermeerderen middels afleggen.

Combineren met

• Helleborus (Kerstroos)
• Hepatica
• Omphalodes (Amerikaans-vergeet-mij-nietje)

De Cornus alba is een bladverliezende heester. Hoewel de tweede naam alba wit betekend is deze bladverliezende sierheester bekend om zijn rode kleur. De tweede naam staat voor de kleur van de witte bloemen die van mei tot en met juni bloeien en de witte bessen waar de merels zich tegoed aan doen. De kleur rood waar de Cornus alba bekend om is is de kleur van de jonge twijgen van de heester. Cornus alba zal een maximale hoogte bereiken van ongeveer 250cm en uitgroeien tot een breedte van 200cm. De Cornus alba wortelt vrij ondiep en heeft dus belang bij een humusrijke bovenlaag in de tuin. Het is overigens een heester die het op vrijwel iedere grondsoort zal doen in de zon of halfschaduw. Cornus alba heeft in de zomer lichtgroen blad wat en van augustus tot en met oktober een schitterende rode herfstkleur.

Snoeien
Pas ieder jaar in februari/maart een verjongingssnoei a>toe. Neem hiervoor de dikste, oudste of beschadigde takken die je tot aan de basis wegsnoeit. Niet bang zijn om te snoeien de Cornus verdraagt snoei erg goed. De beste manier is om ieder jaar ongeveer 20% van het totale aantal takken te verwijderen. Indien je niet tijdig snoeit zullen de takken van de Cornus langzaam naar bruin verkleuren en zal de heester minder krachtig groeien. Indien je een sterk verwaarloosde Cornus alba hebt dan kan je de plant in zijn geheel terugzetten tot ongeveer 5cm boven het maaiveld. Bekijk ook de filmCornus snoeien.

Vermeerderen
Cornus laat zich zeer goed vermeerderen middels afleggen. In mijn schoolperiode heb ik een tak van een Cornus in het gemeenteplantsoen afgeknipt en die in de grond gestoken. Deze tak groeide uit tot een mooie struik waar ik mee wil aangeven hoe makkelijk deze schitterende heester te vermeerderen is.

Combineren met
Blechnum
Mahonia(Mahoniestruik)
Viburnum Tinus (Sneeuwbal)

Populaire soorten

Cornus alba ‘Elegantissima’: Het blad van deze Kornoelje heeft een onregelmatige witte rand en zal spectaculaire herfstkleuren geven. Nadat het blad gevallen is kan je de gehele winter genieten van de prachtige rode twijgen. De hoogte is ongeveer 250cm.

Cornus alba ‘Sibirica’: De meest verkochte soort met schitterende glimmende rode takken die erg welkom zijn in een winterborder. De takken worden erg veel gebruikt in kerststukjes.

Cornus alba ‘Sibirica Variegata’: Deze Kornoelje heeft zilverbont en kleiner blad en groeit minder krachtig. Takken zijn rood.

De Cornus stolonifera is een bladverliezende heester. deze bladverliezende sierheester is bij het grote publiek helaas niet erg bekend. De Cornus stolonifera heeft roomwitte bloemen die van mei tot en met juni bloeien. De kleur van de jonge twijgen van de Cornus stolonifera is opvallend geel die vooral in de winter goed opvallen. Cornus stolonifera zal een maximale hoogte bereiken van ongeveer 250cm en uitgroeien tot een breedte van 200cm. De Cornus stolonifera wortelt vrij ondiep en heeft dus belang bij een humusrijke bovenlaag in de tuin. Het is overigens een heester die het op vrijwel iedere grondsoort zal doen in de zon of halfschaduw. Cornus stolonifera heeft in de zomer lichtgroen blad wat en van augustus tot en met oktober een schitterende rode herfstkleur.

Cornus Snoeien
Pas ieder jaar in februari/maart een verjongingssnoei toe. Neem hiervoor de dikste, oudste of beschadigde takken die je tot aan de basis wegsnoeit. Niet bang zijn om te snoeien de Cornus verdraagt snoei erg goed. De beste manier is om ieder jaar ongeveer 20% van het totale aantal takken te verwijderen. Indien je niet tijdig snoeit zullen de takken van de Cornus langzaam naar bruin verkleuren en zal de heester minder krachtig groeien. Indien je een sterk verwaarloosde Cornus stolonifera hebt dan kan je de plant in zijn geheel terugzetten tot ongeveer 5 cm boven het maaiveld. a>Cornus snoeien.

Vermeerderen
Cornus laat zich zeer goed vermeerderen middels afleggen.

Combineren met

• Blechnum
• Mahonia (Mahoniestruik)
• Viburnum Tinus (Sneeuwbal)

Populaire soorten

• Cornus stolonifera ‘Flaviramea’: Deze soort heeft roomwitte bloemen en zal een hoogte bereiken van 250cm.
• Cornus stolonifera ‘Kelseyi’: Zeer geschikt voor de wat kleinere tuinen en als hoge bodembedekker. Deze Kornoelje zal maximaal 75cm hoog worden. De twijgen van deze soort zijn purperrood.

Hoewel de Nederlandse naam voor Callicarpa Schoonvrucht is noemen de meeste mensen deze aparte bladverliezende heester ‘Paarse besjes plant’. Buiten de paarse besjes van de Callicarpa is het een weinig opvallende niet al te hoog wordende sierheester die weinig onderhoud vraagt. Het ovale groene blad laat de heester tot diep in het najaar aan de takken. Voordat het blad van de heester valt kleurt het blad fraai geel en heeft de heester in bijna iedere oksel van de takken trosjes met grijze besjes gemaakt die vanaf december de paarse kleur krijgen. Pas na februari verschrompelen de paarse bessen en vallen af. Vogels zullen niet van de paarse besjes van de callicarpa snoepen daar de bessen erg bitter zijn. De callicarpa steld weinig eisen aan de grondsoort maar wenst wel een goed gedraineerde vochtige standplaats in de halfschaduw. De bloemen van de Callicarpa zijn weinig opvallend en zelfbestuivend.

Callicarpa op de vaas
Indien u de takken met paarse besjes in een vaas wilt zetten of in een bloemstuk wilt verwerken snoei de takken dan niet te vroeg af. Zorg ervoor dat de bessen goed paars van kleur zijn alvorens u de snoeischaar ter hand neemt. De besjes zullen, indien op een koele en niet te zonnige plaats, dan lang hun paarse kleur behouden.

Combineer de paarse besjes met gele Narcissen.

Snoeien
Callicarpa heeft een opgaande groeivorm en zal niet veel hoger worden dan 200cm. Snoeien doe je het liefst nadat de bessen verschrompelen wat, afhankelijk van de weersomstandigheden, eind februari zal zijn. Pas verjongingssnoei toe en bekijk direct of er schurende, zieke of beschadigde takken zijn.

Populaire soorten
Hoewel er meerdere variëteiten zijn is de Callicarpa bodinieri var. Giraldii wel de beste keuze.

Vermeerderen
Callicarpa is goed te vermeerderen middels winterstek en afleggen.

Combineren met

• Verbena
• Rudbeckia
• Boltonia

De Colutea is niet erg bekend in de Nederlandse en Vlaamse tuinen. De Nederlandse naam Blazenplant dankt de vlinderbloemige sierstruik aan de vruchten die er opgeblazen uitzien. Colutea is een bladverliezende struik die het erg goed doet op droge schrale gronden. Een zonnige standplaats tot halfschaduw zal de Colutea erg op prijs stellen en als dank zal de Blazenstruik van mei tot september oranjegele bloemen tonen. De opgeblazen peulen die na de bloei te voorschijn komen zullen op een zonnige standplaats opvallend rood kleuren.

Snoeien
De Blazenstruik zal normaal gesproken niet tot nauwelijks overtollige takken en/of zieke en dode takken vormen. Snoeien is dus niet nodig. Indien de Colutea toch te groot wordt kan je verjongingsnoei toepassen. Let wel op dat deColutea een tamelijk langzame groeier is. Verjongingssnoei pas je toe in het najaar.

Vermeerderen
Colutea laat zich over het algemeen prima vermeerderen middels winterstek.

Populaire soorten
Colutea arborescens: Grote opgaande soort die een hoogte van wel 300cm kan bereiken. Deze Colutea heeft de meest gele bloemen. De peulen zijn ongeveer 8cm lang en zullen in tegenstelling tot de hieronder vermelde soorten niet makkelijk rood kleuren. De bladeren zijn oneven geveerd met 9 tot 13 groene blaadjes.

Colutea media ‘Copper Beauty’: Middelgrote opgaande soort met een hoogte van ongeveer 250cm. Het blad is oneven geveerd met 11 tot 13 groenblauwe blaadjes. Deze soort heeft opvallende oranje bloemen die in trosjes van 3 tot 5 stuks bloeien. De vruchten zijn bruinrood met een lengte van ongeveer 6cm.

Colutea orientalis: Prima geschikt voor de wat kleinere tuinen daar deze opgaande heester niet veel hoger zal worden dan 200cm. De bladeren zijn oneven geveerd met 9 tot 11 groenblauwe blaadjes. De bloemen zijn roodbruin en bloeien in trosjes van 3 tot 5 stuks. De peulen zijn opvallend purper van kleur met een lengte van ongeveer 4cm.

Combineren met

• Geum
• Potentilla
• Euphorbia

De Caragana die beter bekend is als Erwtenstruik is een plant die geschikt is voor een uiterst droge en schrale grond. De Caragana slaat, op momenten van beschikbaarheid, grote hoeveelheden vocht en voeding op in de wortels. Maar niet alleen schrale en droge tijden overleeft deze heester met gemak ook extreme hitte en koude lijken de Caragana maar weinig te deren. Vreemd dat een makkelijke tuinplant als deze dan ook maar weinig bekend is bij de meeste tuinbezitters. Ondanks dat er vele variëteiten zijn wordt de Caragana arborescens het meest aangeboden in de Nederlandse en Vlaamse tuincentra. De Caragana arborescens is wel een heester waar je wat ruimte voor moet hebben. De Struik kan uitgroeien tot een hoogte van ongeveer 400cm en 250cm breed. Maar niet getreurd voor de tuinbezitters met een minder grote tuin. Voor Jullie is er de Caragana arborescens ‘Pendula’ die takken met een maximale lengte heeft van 125cm. De 125cm lange takken zijn, wat de naam ‘pendula’ al doet vermoeden, afhangend wat gelijk de reden is dat deze soort altijd op een onderstam geënt zal worden.

Indien we een strenge droge winter hebben dan zal de Caragana spectaculair kunnen bloeien. De gele erwtachtige bloemen bloeien vanaf mei tot en met juni op scheuten van tweejarig hout . Bij de wat oudere Erwtenstruiken zullen er na de bloei bruine peulen gevormd worden. Leuke bijkomstigheid van de Caragana is de natuurlijke nitrogeen-bindende werking van deze plant waardoor andere planten beter kunnen groeien.

Snoeien
De Erwtenstruik zal normaal gesproken niet tot nauwelijks overtollige takken en/of zieke en dode takken vormen. Snoeien is dus niet nodig. Indien de Caragana toch te groot wordt kan je verjongingsnoei toepassen. Let wel op dat de Caragana een tamelijk langzame groeier is. Verjongingssnoei pas je toe in het najaar.

Vermeerderen
De Erwtenstruik laat zich goed vermeerderen middels winterstek. Let op de Caragana arborescens ‘Pendula’ kan je het beste enten op een onderstam.

Combineren met

• Potentilla
• Cornus
• Genista

De Caryopteris met de Nederlandse naam Baardbloem of Blauwe spirea is een vrij onbekende plant die onderverdeeld kan worden bij de heesters en halfheesters. De bossige planten met een doorsnee van 70cm en een hoogte van ongeveer 100cm hebben schitterend groen/grijs, aan de onderkant behaard, blad wat in de herfst mooi verkleurd. Van augustus tot en met september bloeit de Caryopteris zeer rijk met blauwe bloemen met lange meeldraden. Caryopteris heeft geen voorkeur voor een bepaalde grondsoort alleen op zware kleigronden is het verstandig wat potgrond in het plantgat te mengen. Geef de Caryopteris een plaats in de zon of halfschaduw uit de wind.

Snoei
De Caryopteris snoei je pas terug als de groei zichtbaar is. Bij normale omstandigheden zal de eerste groei medio maart te zien zijn waarna je de Caryopteris op ongeveer 25cm boven de grond afknipt.

Bijzonderheden
Caryopteris kan iets invriezen maar zal vrijwel altijd weer uitlopen.

Populaire soorten

• Caryopteris clandonensis ‘Heavenly Blue’: Meest aangeboden en tevens beste cultivar.
• Caryopteris clandonensis ‘Dark Knight’: Stevige 70cm hoog wordende struik met groot blad. Violetpaarse bloemen.
• Caryopteris clandonensis ‘Ferndown’: Engelse variëteit van ongeveer 60cm hoog met violetblauwe bloemen.
• Caryopteris clandonensis ‘Worchester Gold’: Ongeveer 60cm hoog met groengeel blad en donkerblauwe bloemen.
• Caryopteris incana: 150cm hoge struik met grijs behaard blad en blauwe bloemen. Lijkt op clandonensis ‘Heavenly Blue’ maar is groter en bloem is donkerder.

Combineren met

• Aster (Herfstaster)
• Calamintha
• Cyclamen

De Cotinus heeft de Nederlandse naam Pruikenboom te danken aan het feit dat de heester behoort tot de groep van de pruikenboomachtigen. De Cotinus bloeit geelgroen met lange geveerde behaarde en steriele stelen vanaf juni tot en met juli. De Cotinus coggygria zelf is een heester met groen blad. Persoonlijk kies ik liever voor de Cotinus coggygria ‘Nottcutt’s Variety’ of de Cotinus coggygria ‘Royal Purple’ beide met mooi donker rood blad. Jammerlijk genoeg zijn vele ‘te bang’ om planten te kiezen met rood blad. Natuurlijk moet je goed kijken waar je dit toepast maar een beetje durf in de tuin zal vele tuinarchitecten goed doen. En voor wie geen keuze kan maken is er altijd nog de Cotinus coggygria ‘Follis Purpureis’ deze soort heeft donkerpurper blad met groen blad daartussen. In tegenstelling tot de groenbladige Cotinus soorten bloeien de roodbladige Cotinus soorten met roodbruine bloemen die feilloos overgaan in de kleuren van het blad.

Bij aanraking van deze plant is het verstandig om tuinhandschoenen te dragen daar de plant fototoxische stoffen bevat wat ernstige huidirritatie kan veroorzaken. Lees hier meer over fototoxiteit.

Snoei
Wie een Cotinus enkel heeft aangeplant voor de bloemen dient met de snoeischaar goed op te passen. Mijn ervaring is dat de Cotinus zich prima laat snoeien al moet je dan wel accepteren dat de heester minder rijk zal bloeien.

Populaire soorten
• Cotinus coggygria
• Cotinus coggygria ‘Purpureus’
• Cotinus coggygria ‘Royal Purple’
• Cotinus coggygria ‘Young Lady’
• Cotinus coggygria ‘Nottcutt’s Variety’
• Cotinus coggygria ‘Follis Purpureis’

Combineren met
• Cornus Mas (Gele Kornoelje)
• Coreopsis
• Silphium

Vermeerderen
Pruikenboom laat zich vrijwel altijd goed vermeerderen middels afleggen. 

Apart en eetbaar, tenminste de hazelnoten die in september aan de heester groeien. Deze grillige heester met sterk gedraaide takken is voor de één een lust en voor de ander een doorn in het oog. Bloemschikkers zijn dol op dit soort aparte planten. Vooral met Pasen zie je de Corylus avellana contorta in de bloemenwinkels. Waardoor de takken zo extreem gedraaid zijn blijft gissen. De één denkt dat dit komt door een virus, anderen zeggen ‘speling der natuur’. Niet alleen de takken kronkelen dat het een lieve lust is ook de bladeren kronkelen. Alleen de neerhangende katjes die in maart volop aan de Corylus avellana contorta hangen heeft moeder natuur ongemoeid gelaten.

Snoei
Deze langzame groeier hoeft niet gesnoeid te worden. Snoei verdraagt hij overigens wel heel goed. Pas hierbij wel op dat de ‘natuurlijke’ vorm behouden blijft. Nadeel van de Corylus avellana contorta is dat er regelmatig vanuit de wortels lange snelgroeiende wortelopslag te voorschijn komt. Knip deze nooit af maar trek (scheur) deze loten weg.

Combineren met
Castanea
Aesculus
Amelanchier

Populaire soorten
Corylus avellana ‘contorta’
Corylus avellana ‘Rode Zellernoot’
Corylus maxima ‘purpurea’

De Corylopsis die als Nederlandse naam schijnhazelaar heeft is weer één van mijn favoriete vroegbloeiende heesters. De Corylopsis bloeit niet alleen erg vroeg maar ook nog eens zeer uitbundig. Dit alles nog voordat er blad aan de heester is gevormd maakt het tot een waanzinnig goede tuinplant. De klokvormige zachtgele bloemen hangen in trosjes aan de nog kale takken. De naam Schijnhazelaar heeft de Corylopsis te danken aan het feit dat de plant sterk lijkt op de gewone Hazelaar (Corylus avellana). Na de bloei ontpopt zich het blad met een roodbruine kleur wat later zal verkleuren naar helder groen. Het gekartelde eironde blad is in de zomer mooi om te zien maar geeft, alsof het allemaal niet op kan met de Corylopsis, zeer mooie herfstkleuren.

Snoei
De Corylopsis kan in de Kirishimagebergte wel een hoogte bereiken van maar liefst 7 meter hoog. In Nederland en België zal deze soort zeer traag groeien en zal de maximale hoogte maar zelden boven de 100 cm uit komen. Slechts in uitzonderlijke gevallen zal de Corylopsis gesnoeid dienen te worden. Indien snoei toch noodzakelijk is, kies dan voor verjongingssnoei.

Vermeerderen
De Schijnhazelaar laat zich vermeerderen door o.a. afleggen.

Populaire soorten
• Corylopsis pauciflora
• Corylopsis sinensis ‘Spring Purple’
• Corylopsis spicata

Combineren met
• Rhododendron
• Heide
• Circaea
• Dracocephalum
• Nepeta
• Hepatica

De Cotoneaster met als Nederlandse naam Dwergmispel is een heester die veel aangeplant wordt op plaatsen waar je niet zou verwachten dat er nog iets zou groeien. Eigenlijk is dit een twijfelachtige eer voor deze mooie heester. De kleine witte bloemen die zeer uitbundig bloeien in mei/juni zijn prachtig om te zien. Maar de Cotoneaster heeft niet alleen mooie bloemetjes als sierwaarde, in het najaar zit de heester vol met rode bessen. De hoge soorten zoals de Cotoneaster franchetii worden meestal gebruikt in groenstroken. De Cotoneaster horizontalis is een soort die wel erg hoog kan worden maar indien je deze goed snoeit, is deze soort bijzonder geschikt om in grote bloembakken of verhogingen in de tuin te planten.

Snoei
Alle Cotoneaster soorten verdragen snoei erg goed. Het is aan te raden de hoge soorten ieder jaar voor bijna een kwart in te nemen om een mooie gedrongen struik te behouden. Lagere soorten kunnen gesnoeid worden maar dit is niet noodzakelijk.

Vermeerderen
Cotoneaster laat zich makkelijk vermeerderen middels afleggen. Vooral bij de kruipende soorten (Cotoneaster horizontalis) zal dit op een natuurlijke wijze gebeuren.

Populaire soorten
• Cotoneaster adpressus
• Cotoneaster atropurpureus ‘Variegatus’
• Cotoneaster cochleatus
• Cotoneaster dammeri
• Cotoneaster franchetii
• Cotoneaster horizontalis
• Cotoneaster lacteus
• Cotoneaster nanshan ‘Boer’
• Cotoneaster procumbens ‘Streib’s Findling’
• Cotoneaster sternianus ‘Coral Beauty’
• Cotoneaster x suecicus ‘Juliette’

Cotoneaster horizontalis is een ideale heester om aan te planten op een talud. Plant de Cotoneaster in opengewerkt antiworteldoek.

Combineren met
• Aralia
• Crataegus
• Mahonia (Mahoniestruik)